بازدید سایت خود را میلیونی کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب

» گردشگری و جاذبه های زندگی عشایر در ایران

گردشگری و جاذبه های زندگی عشایر در ایران

نسیم خنک پاییز خبر روزهای سرد را می آورد عشایر خانه خود را برای انتقال به مناطق گرم شروع می کنند. کوهها و دشتهای ایران حیاط آنهاست ،رفتن به کوههای ایران در طی یک تور در فصل تابستان فرصتی عالی برای دیدن عشایر در پایه کوه ها به شما می دهد.

از قرن ها قبل دشت ها ، کوه ها و سواحل رودخانه ها میهن مردم عشایر بوده اند. این مردم باستان هنوز به شیوه عشایر قدیم زندگی می کنند.قبایل ساکن آسیای میانه و ایران از قرن هشتم تا ششم قبل از میلاد به دلیل رشد اقتصادی دامداری به زندگی عشایری روی آوردند.

جاده های طولانی و پیچ در پیچ ، دره ها و دامنه های اینجا در غرب ایران را ترسیم می کند. آنها مسیرهای باستانی هستند ، که هزاران سال با پا و سم پایش می شوند

قبایل ساکن آسیای میانه و ایران از قرن هشتم تا ششم قبل از میلاد به دلیل رشد اقتصادی دامداری به زندگی عشایری روی آوردند. و برای قبایل برای تغذیه گاوها و سالم نگه داشتن آنها باید با آب و هوای متوسط ​​حرکت کنند.

عشایر ایران سابقه طولانی دارند. طبق تعریف ، آنها با کولی ها متفاوت هستند. برای قدردانی از آنها باید سبک زندگی آنها را بیشتر بشناسید و این شیوه زندگی در ایران سابقه طولانی دارد. قبایل عشایر در ایران بسته به منطقه مبدا آنها به دو قبیله اصلی دسته بندی می شوند

زندگی در قلب طبیعت ، عشایر را به متخصصان واقعی استفاده از ابتدایی ترین مواد در دسترس خود تبدیل کرده و آنها را به کاربردی ترین ابزارها و چرخ دنده ها برای امرار معاش تبدیل می کند. در طول قرن ها عشایر یاد گرفتند که بی نقص پشم گوسفندهای خود را ببافند و چادر بسازند تا از آنها در برابر عناصر طبیعی مانند باد ، باران و نور خورشید محافظت کند. هیچ کس از تاریخ شروع بافندگی و یا از آنجا که عشایر دانش در مورد عملکرد عالی و منحصر به فرد پشم گوسفند به عنوان بهترین ماده برای چادرهای خود کسب کرده اند ، نمی داند.

زنان عشایر فوق العاده با استعداد هویت کارهای صنایع دستی در ایران هستند. آنها با ساختن دیوارها و سقف خانه خود ، از پشم بز ، توسط دستان خود ما را متحیر می کنند. این مسافران همیشه ، خانه ای برای خانواده خود می بافند که سبک و آسان برای جابجایی است ، همچنین خانه ای گرم / خنک برای تمام فصول سال است. در زیر باران ، پشم بز به هم می چسبد و آب و رطوبت هوا را برای ورود به چادر متوقف می کند. در روزهای گرم موهای این پارچه از یکدیگر جدا می شوند که باعث می شود هوای تازه وارد چادر شود

دستان افراد بختیاری در سال 2015 هفت مهر برتری یونسکو به دست آوردند. این دستان زیبا چنان نخی ، ابریشم و مخمل می بافند که می توانند جایزه برتری یونسکو را از آن خود کنند. قبیله بختیاری دانش خیره کننده خود را در زمینه تبدیل مواد اولیه محلی از پایدارترین منابع به یک قطعه کار چشمگیر که نه تنها خانه ما را تزئین می کند بلکه یک قطعه کاملا تزئینی از روح ما است ، منتقل کرده است. در تور خود در ایران اگر به عشایری نرسیدید ، می توانید با کار صنایع دستی آنها از فروشگاه های بیشتر شهرها استفاده کنید.

در لغت ترکی گلیم به نساجی تولید شده با تکنیک تخت بافی گفته می شود که توسط نسل عشایر باستان نسل به نسل منتقل شده است. گلیم در درجه اول از پشم گوسفند ساخته می شود. از موهای بز و شتر یا اسب ، پنبه و ابریشم نیز استفاده می شود. چاقو ، قیچی ، شانه کوبیدن ، دستگاه بافندگی و شاتل ابزاری است که زنان عشایر برای بافتن گلیم استفاده می کنند. ترک شکاف بین دو بلوک رنگی در گلیم شکافی ایجاد می کند ، که به نام روش slitweaving اشاره دارد که برای بافت این کاردستی زیبا استفاده می شود. گلیم فقط برای پوشاندن کف استفاده نمی شود. زین ، آویزها ، پوشش نیمکت یا دیوان و کیسه هایی که از این منسوجات نیز ساخته شده اند وجود دارد.

زندگی در زیر هر سقفی غیر از آسمان برای عشایر خفقان آور است. هیچ سرزمینی تحمل نگه داشتن ریشه های قوی خود را ندارد و این افراد دائما در حال حرکت هستند. هزاران مایل سفر سالانه مانند تعقیب زندگی است. آنها طبیعتی دارند که در رگهایشان جریان دارد بنابراین می توانند با تغییر فصل در سال تغییر کنند.

آغاز کوچ نشینی از سده های بسیار قدیم شده است. این شیوه زندگی به شکل بسیار ساده ای شروع شد،اما جابجایی از مکانی به مکان دیگر هنوز ویژگی ثابت این سبک از زندگی می باشد. تحقیقاتی که بر روی شیوه زندگی کوچ نشینی انجام شده نشان می دهند که این پدیده بیشتر در سرزمین های نیمه خشک و حاشیه ای وجود دارد.در ناحیه هایی که قطعه زمین مناسبی برای کشاورزی وجود نداشته باشد، مانند سراشیبی ها یا زمین های سنگلاخ

در خصوص علت های این شیوه زندگی نظریه های زیادی مطرح شده اند.برخی از آنها نظیر افزایش جمعیت و توسعه کشاورزی ، ساختار اقتصادی یک جامعه، موقعیت های اجتماعی و سیاسی و عامل های بوم شناختی اشاره کرد.

انواع غذاها و صنایع دستی آبگوشت شوربا، شیر برنج، کباب محلی و آش دوغ هم در لیست غذاهای پیشنهادی عشایر به مسافران قرار دارند. اصلی ترین موارد اولیه برای تهیه غذاهای عشایر شامل لبنیات، گوشت و سبزی های محلی می باشد.

هنرهای دستی مردم عشایر بیشتر از امروزه در زندگی آنها پیدا می شد.بیشترین محصولات و سوغاتی هایی که در زندگی عشایری وجود داشت شامل گلیم، خورجین، جوراب پشمی و دستکش بود.

زندگی عشایری در ایران مربوط به مناطق غربی، جنوب شرقی و شمالی کشور است که بیشتر از همه در زاگرس میانی متمرکز شده اند. در شمال کشور عشایر ترکمن در نواحی شرقی دریای خزر و استان گلستان زندگی می کنند. عشایر لر بختیاری در خوزستان، اصفهان و زاگرس مرکزی زندگی می کنند. عشایر عرب در خوزستان و حاشیه خلیج فارس هستند. عشایر کرد در غرب کشور هستند. عشایر لر در استان لرستان زندگی می کنند. عشایر کرمان در قسمت های شمالی خراسان رضوی و خراسان شمالی هستند. عشایر شاهسون در اردبیل و آذربایجان هستند. از جاذبه های مهم گردشگری فرهنگی به شمار می آیند در همه نقاط ایران, در حوزه های غرب و جنوب غرب, شرق و جنوب شرق, شمال غرب, شمال شرق و مركزی ایران ایلات و عشایر پراكنده شده اند.

عشایر قشقایی كه با كوچ درازمدت خود خطه اصفهان را به خلیج فارس پیوند می دهند, از مشهور ترین ایلات كشور هستند. ایلات خمسه نیز كه شامل ایل عرب ، باصری، بهارلو، اینانلو و نفر است یک مجموعه ناهمگون است كه برخی از آن ها به دلایل سیاسی در زمان قاجاریه یک جانشین شدند. ایلات خمسه پس از بختیاری ها و قشقایی ها سومین واحد دام داری متحرک ایران به شمار می آیند.

عشایر عرب در جنوب غرب ایران ساكن هستند واز خصوصیات ویژه ای برخوردارند. آن ها در دوستی اصیل و ثابت قدم بوده و در برابر مشكلات شجاع و مقاوم اند. عشایر بی حرمتی به قومیت خود را به هیچ وجه تاب نیاورده و میهمان نوازی و آزادمنشی از ویژگی های این قوم سخت كوش است.

علاقه فراوان عرب ها به جشن های ملی و محلی و به جا آوردن كلیه آداب و رسوم مربوط به آنها نیز از جمله جاذبه های گردشگری این قوم به شمار می روند. عید فطر در نزد عرب ها به مدت هفت روز گرفته می شود و عید قربان یک روز تمام به جشن و شادی می گذرد.

زندگی عشایر ایران در مقابل با کولی ها

کولی ها در گروههای کوچک و بزرگ در بسیاری از قسمت های دنیا پراکنده اند و خاستگاه آنان هندوستان باشد. شاید بدلیل رنگ پوست و لهجه آنان و در ایران، دوره گردی شیوه زندگی آنان است. کولی ها ابزارهای فلزی نظیر چاقو ، داس نیز می سازند و برخی از ابزارهای کشاورزی را تعمیر می نمایند.آنها معمولا نزدیک روستاها چادر می زنند و با روستاییان معامله پایاپای و گاهی نقدی می کنند.

عشایر ایران از کولی ها متمایز هستندکه عشیره با یک الگوی کوچ نشینی مشخص از نقطه ای به نقطه ای دیگر کوچ می کند و در فصلی دیگر به همان نقطه آغازین باز می گردد. لیکن کولی ها الگوی مشخصی برای جابجایی ندارند و صرفا از جایی به جایی دیگر می روند، بدون آنکه الزاما به نقطه آغازین بازگردند.

برخی از کولی ها نوازندگان دوره گردی هستند که به هنگام برداشت محصول یا عروسی سرو کله شان پیدا می شود. و با مهارت تمام چند قطعه موسیقی می نوازند، آنها را شاد می کنند و در عوض قدری محصول می گیرند و می روند. آنها به هیچ وجه به زمین ها یا حیوانات وابستگی ندارند وهیچ نقشه روشنی برای کوچ ندارند. گاهی وقت ها، آنها به محل شروع سفر خود نیز باز نمی کردند.

سبک زندگی عشایری سومین سبک بعد از زندگی شهری و روستایی است. جمعیت عشایر نسبت به گذشته کاهش یافته اما چیزی از سختی و دغدغه های زندگی آن ها کم نکرده است. سختی در مسیرهای کوچ، کمبود مکان های آموزشی مثل کلاس های درس، افزایش قیمت مواد اولیه زندگی، کمبود مکان های بهداشتی، آب آشامیدنی از مهم ترین مشکلاتی است که در زندگی عشایری دیده می شود.

مردمان عشایر سالی دو بار محل زندگی خود را عوض می کنند و برای بدست آورن آب و هوای بهتر این سختی را تحمل می کنند تا وضعیت زندگی مطلوبی داشته باشند.فقط مختص مردم ایران نیست. در زمان های گذشته در آسیای مرکزی و شرقی، خاورمیانه و شمال آفریقا به صورت اقوام مختلف زندگی می کردند. هنوز هم اثر کوچ نشینی در مناطقی از اروپای مرکزی و شمال غربی مانند آلپ و بعضی از نقاط آمریکای شمالی و جنوبی وجود دارد.


فرم ارسال نظر


مطالب پیشنهادی از سراسر وب


  دستگاه آب قلیایی دکتر مومنی   |   روانشناس ایرانی در لندن   |   ساخت وبلاگ  


آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین مطالب مجله


راجع به اعداد رند اشتباه نکن! ✓ورود به کانال یوتیوب راجع به اعداد رند اشتباه نکن! ✓ورود به کانال یوتیوب مشاهده